“Międzypokoleniowy” to według Słownika Języka Polskiego “zachodzący między pokoleniami”. Jak możemy to rozumieć?

Naszym zdaniem, po wielu latach pracy z seniorami oraz młodzieżą, to niezbędne procesy w życiu społeczności. Obie te grupy wiekowe są sobie wzajemnie potrzebne i przekazują sobie cenne wartości. Osoby starsze posiadają spore życiowe doświadczenie i ogromną wiedzę, rozumieją przeszłość i chętnie przekazują historię wraz z tradycjami. Osoby z młodego pokolenia uczą natomiast seniorów i seniorki współczesności, która bardzo szybko się zmienia. Przekazują nie tylko aktualne trendy, wiedzę o technologii i postępie, ale także współczesny formy i style życia.

Dzięki wymianom międzypokoleniowym (wiedzy, doświadczenia i uczuć), można redukować poziom różnic odczuwalnych w społeczeństwie. Jeśli każda z grup wiekowych zrozumie inną, ograniczy to problemy związane z komunikacją, ale także prawdopodobnie problemy z wykluczeniem technologicznym.

Uważamy, że dialog międzypokoleniowy ma ogromną moc. Rozmawiajcie ze swoimi wnukami i babciami ❤

Seniorki i seniorzy coraz częściej korzystają z Internetu i mediów społecznościowych. Ważne, jest jednak, aby rozmawiać z nimi na ten temat na bieżąco. Jest w nim wiele zagrożeń, które dosięgają nawet młodszych pokoleń.

Warto wytłumaczyć naszym babciom i dziadkom, na czym polegają oszustwa w Internecie i jak mogą się przejawiać. Istnieje mnóstwo metod na kradzież danych osobowych czy pieniędzy. W kwestii bezpieczeństwa ważne są także właśnie dane – uczulmy seniorów i seniorki, aby nie podawali nikomu swoich haseł i pamiętali, że mimo możliwości dzielenia się zdjęciami oraz komentarzami, czasem warto przemyśleć dodawanie zdjęć, na przykład rodziny.

Dobrze jest także pokazać różnicę między zaufanymi stronami internetowymi i sklepami a witrynami, które mogą być podejrzane. Aby seniorzy i seniorki mogli w pełni cieszyć się możliwościami Internetu, możemy także sprawdzić ich zabezpieczenia antywirusowe.

Edukujmy nasze seniorki i seniorów i przede wszystkim ROZMAWIAJMY.

Ian Stuart-Hamilton w swojej publikacji “Psychologia starzenia się” przywołuje kilka definicji starzenia się – psychologicznej oraz biologicznej:

“(…) starzenie się może być zdefiniowane jako procesy oddziałujące na osobę w konsekwencji jej rozwoju. Dzieli się je na minione zdarzenia (np. ograniczenie ruchliwości jako konsekwencja polio przebytego w dzieciństiwe) określane jako odległe efekty starzenia i obecne (np. ograniczona ruchliwość z powodu złamania nogi) znane jako bliskie efekty starzenia.”

“Innym sposobem pomiaru starzenia się jest wyznaczenie granicy między późną i wczesną dorosłością.”

“Kolejną, powszechnie używaną miarą jest wiek społeczny. Kategoria ta odnosi się do społecznych oczekiwań odnośnie do sposobu zachowania się osób w określonym wieku.”

“Termin “biologiczne starzenie się” opisuje stan rozwoju/degradacji fizycznej ciała. Zazwyczaj stosuje się go dość swobodnie do opisu ogólnego stanu ciała osoby. Jednak czasami stosuje się kilka bardziej szczegółowych wzorców. W ich skład wchodzą: wiek anatomiczny (względna gęstość struktury kostnej, budowa ciała itd.), wiek nadgarstkowy (stan kości nadgarstka), wiek fizjologiczny (stan procesów fizjologicznych, takich jak tempo metabolizmu).” 

Źródło: „Psychologia starzenia się” Ian Stuart-Hamilton

Postawa wobec własnej osoby oraz swojego wieku, to tak naprawdę sposób adaptacji – przygotowania do starości. Starzenie się jest dla każdego z osobna czymś innym i inaczej przebiega. To, jak to przyjmiemy oraz jak zachowamy się wobec tych zmian, da nam obraz na naszą postawę wobec procesu starzenia się.

Stanisława Steuden – profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (Katedra Psychologii Klinicznej i Osobowości Zakład Psychologii Klinicznej Dorosłych) oraz specjalistka w dziedzinie psychologii osobowości, porusza ten temat w swojej książce “Psychologia starzenia się i starości”. Wskazuje dwa rodzaje przystosowywania się do starości: adaptacyjny oraz dezadaptacyjny. Sposób adaptacji zapewnia radzenie sobie z przeciwnościami oraz poczucie dobrostanu. Drugi rodzaj prowadzi do poczucia bierności oraz zaniechania aktywności życiowej i fizycznej, rozwoju.

W publikacji Steuden używanej jako podręcznika do psychologii znaleźć można więcej analiz i specjalistycznej wiedzy – to idealna lektura pozwalająca poznać siebie i zrozumieć własne postawy.